از شاعران قرن هشتم و هم عصر حافظ بوده است . به گفته تذکره نویسان عبید از خاندان زاکانیان بوده ( تیره ای از اعراب ) و بعدها به قزوین مهاجرت کرده ، عبید از وزراء و بزرگان عصر خود بود و به « صاحب معظم » شهرت داشت .
تاریخ وفات وی حدود سالهای 771 و 772 ذکر شده است .
معروفترین اثر او منظومه موش و گربه است ، از دیگر آثار او می توان عشاق نامه ، و صد پند را نام برد .
ای عبید این گل صد برگ بر اطراف چمن هیچ دانی ، که سحر گاه چرا می خندد؟
بــــا وجود گـــــره غنچه و دلتــنگی او حکمتی هست ، از بـاد صبــا می خندد
چون ثـــبات فلک و کار جهان می بینـــد به بقای خود و بـــر غفلت ما می خندد